زیست آنلاین: ایالات متحده هر سال میلیارد ها دلار صرف سیستم های شرایط اضطراری می کند، اما به اندازه کافی آمادگی ملی برای فاجعه ها را جدی نگرفته است. این درسی است که در هفته های اخیر از ساکنان نشویل و جونسبورو آموخته شده است.
به گزارش زیست آنلاین، در تاریخ 28 مارس گردبادی در جونسبورو، آرکانزاس، چندین خیابان با ساختمانهای ارزشمندش را ویران کرد و به مجروح شدن 22 نفر منجر شد. به طور معمول، چنین اتفاقی در اکثر خبرها وجود دارد و ضمن انتشار اخبار آن به نیروهای امدادی هشدار می دهد که به سرعت وارد عمل شوند. اما این اتفاقات در این شرایط عادی نیستند پس مقامات محلی از مردم می خواهند که در خانه بمانند.
دو هفته قبل، تقریباً دوازده گردباد از شهر نشویل عبور کردند. آسیب ها و خسارت های آنها به اندازه ای بود که شرایط اضطراری اعلام شود و نیروهای امدادی را روانه منطقه نمایند. اما تا اواسط ماه مارس، به اکثر تیم های بررسی سوانح و مراکز فراخوان افراد دستور داده شد تا از راه دور کار کنند. به بازماندگان حوادث هم گفته شد كه بصورت آنلاین تقاضای كمك می كنند.
مدیران سازمان های خصوصی و دولتی که در شرایط اضطراری به سوانح پاسخ می دهند، شروع سال 2020 را یک آزمایش و مانور می دانند که البته نتایج آن ناکام بوده است. به دلیل شیوع ویروس کرونا، تعداد بروز شرایط اضطراری از 43 مورد در ابتدای ماه مارس به 97 مورد در تاریخ 10 آوریل افزایش داشته است.
هرچند این مدیران برای کارها و اقدامات خود مدتهای طولانی آموزش دیده اند، اما اعتقاد دارند: حتی کشوری مثل ایالات متحده که دارای آژانس ملی شرایط اضطراری است، واقعاً برای رسیدگی به شرایط اضطراری که در سطح ملی باشد، طراحی نشده و پاسخگو نیست. آژانس ملی شرایط اضطراری آمریکا یا FEMA به گونه ای طراحی شده است که حداکثر چند حادثه هم زمان را مدیریت و برطرف کند. در حقیقت، این سیستم در صورت لزوم بر توانایی انتقال منابع از یک ایالت به ایالت دیگر حساب می کند.
گرگ فارستر، مدیر اجرایی سازمان های داوطلبانه ملی (Nvoad) که در فاجعه فعالیت می کنند، گفت: "هیچ یک از ما و حتی FEMA ، رویدادی را که یکباره بر کل کشور غلبه کند پیش بینی نکرده ایم. "و هیچ یک از ما منابع لازم برای پاسخگویی در برابر حوادثی مانند این را نداریم."
Nvoaائتلافی از سازمانهای عمدتا خیرخواهانه است که میلیون ها داوطلب را به مناطق حادثه دیده می فرستد. آنها به طور معمول، انبارهای لوازم محافظتی مانند ماسکهای N95 و لباسهای مخصوص مواد شیمیایی را در اختیار دارند که در ابتدای بحران کرونا، با اطمینان از این که تجهیزات مجدداً جایگزین می شوند، وسایل حفاظتی را به بیمارستانها و مراکز درمانی تحویل دادند. اما به گفته فارستر، این اتفاق یعنی جایگزینی تجهیزات جدید انجام نشده است. بیشتر داوطلبان این گروه بیش از 60 سال دارند و این بدان معنی است که بدون تجهیزات، به آنها گفته می شود که در خانه بمانند.
کریگ فوگات، که FEMA را در دوران دولت اوباما اداره می کرد، می گوید: "ما سیستم های خود را بر اساس آنچه ممکن است رخ دهد، تجهیز کرده و ساخته ایم." این یعنی به خصوص در مورد حوادث مربوط به تغییرات آب و هوایی که به طور مداوم درحال وقوع و افزایش است توانایی مقابله جدی وجود نخواهد داشت. تقریباً هر سال وقوع طوفان ، سیل و آتش سوزی رکوردهای جدیدی را ثبت می کنیم. به معنای دیگر حوادث و فاجعه های محیط زیستی و آب و هوایی در حال افزایش هستند که قدرت مقابله با آنها را نداریم.
فوگات از زمان ترک FEMA ، برای آماده سازی دولت های ایالتی و محلی برای شرایط اضطراری شدیدی که در آینده رخ خواهد داد در تلاش بوده است به عنوان مثال، تغییر کدهای ساختمان ها برای مواجهه با افزایش بارندگی و جاری شدن سیل مورد توجه قرار داشته است.
اگرچه ایالات متحده هر سال میلیارد ها دلار صرف سیستم های شرایط اضطراری می کند، اما به اندازه کافی آمادگی ملی برای فاجعه ها را جدی نگرفته است. این درسی است که در هفته های اخیر از ساکنان نشویل و جونسبورو آموخته شده است. ما هنوز در حال برنامه ریزی برای گذشته هستیم نه آینده. "ما باید جامع تر و پیشگیرانه فکر کنیم."