مزراع بادی شناور، گزینه ای مناسب اما گران قیمت

به گزارش زیست آنلاین، کشورها در سراسر جهان برای تأمین تقاضای رو به رشد و کاهش سریعتر تولید گازهای گلخانه ای، نیاز به سرعت بخشیدن به انرژی های تجدیدپذیر دارند.

با وجود این ضرورت، در حال حاضر انرژی بادی دریایی کمتر از 1 درصد از منابع برق جهان را تأمین می کند.
بسیاری از مناطق کم عمق، برای ساخت مزارع بادی در حال توسعه هستند. اما پتانسیل انرژی بادی در دریا هنوز هم تا حد زیادی بدون استفاده باقی مانده است.

دلیل این پتانسیل غیر قابل استفاده این است که 80 درصد از وزش باد ممتد در فاصله ای از ساحل اتفاق می افتد که عمق آب بیش از ۶۰ متر است و نصب توربین های بادی در بستر دریا بسیار مشکل است.

توربین های بادی موجود عمدتا توسط یک فونداسیون ثابت که یک شمع بزرگ لوله ای فولادی است در بستر دریا ثابت می شوند. این توربین های به اصطلاح ثابت، محدود به آب های با عمق 50 یا 60 متر هستند.

اما پروژه هایی نظیر Hywind در ساحل اسکاتلند و Windfloat در ساحل پرتغال نشان می دهد که ساخت توربین های بادی شناور امکان پذیر است. یک توربین 6 مگاواتی تنها، مانند نمونه های مورد استفاده در مزرعه Hywind، می تواند برق کافی را برای 4000 خانه در انگلیس تولید کند.

اما تأمین برق 9 میلیارد نفر تا سال 2050 به چیزی حدود نیم میلیون توربین بادی دریایی، یعنی افزایش 100 برابری تعداد فعلی نیاز دارد.

متأسفانه، مزارع بادی شناور از نظر فنی امکان پذیر هستند، اما از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیستند. انجام هر کاری در دریا بسیار پرهزینه است.

هزینه مطالعات و بررسی های لازم برای ساخت مزرعه بادی ثابت یک گیگاواتی، حدود 15 میلیون پوند است. هزینه نصب و راه اندازی مزرعه حدود 650 میلیون پوند و هزینه های جاری برای بهره برداری و نگهداری تقریباً 75 میلیون پوند در سال خواهد بود.

در پایان عمر توربین ها که حدود 25 سال است نیز 300 میلیون پوند دیگر برای جمع آوری آن ها مورد نیاز است.

مزارع بادی شناور، که هنوز در روزهای اولیه طراحی و فناوری خود قرار دارند، حتی از این هم گرانتر هستند.

در حالی که قیمت انرژی بادی دریایی در سال 2019 بین 36 تا 45 پوند به ازای هر مگاوات ساعت برق بود، توربین های بادی شناور بیش از دو برابر این مقدار هزینه داشتند.

منبع: theconversation

https://zistonline.com/vdchz6n6.23niwdftt2.html