مشارکت با جوامع محلی برای حفاظت از پارک ملی گلستان

به گزارش زیست آنلاین، از سازمان حفاظت محیط زیست، محمدرضا کنعانی اظهار داشت: باید از حفاظت به شیوه سنتی گذر کنیم و حفاظت با الگوی مشارکتی را مد نظر قرار دهیم.

وی افزود: با توجه به اینکه پارک ملی گلستان در بین ۳۰۸ منطقه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست، قدیمی ترین منطقه است، از لحاظ تنوع زیستی در موقعیت ویژه ای قرار دارد، ذخیره گاه زیست کره محسوب می شود و در یونسکو هم ثبت شده است، الگوی مدیریت مشارکتی در این پارک را در دستور کار قرار داده ایم.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان گلستان تاکید کرد: ما به دنبال ایجاد زمینه ای هستیم که جوامع محلی در حاشیه پارک ملی گلستان بتوانند بهره برداری و انتفاع پایدار از این پارک داشته باشند، بهره برداری پایدار کمک می کند که مردم خود را در بحث حفاظت شریک بدانند و تعارض ما با جوامع محلی کاهش می یابد.

وی، شناسایی معیشت های پایدار، سبز و توسعه ظرفیت ها را از اهم برنامه این اداره کل عنوان کرد و گفت: بر این اساس، چندکار به موازات هم در پارک ملی گلستان شروع شده است. در مرحله اول با تفاهم نامه ای که در سال ۱۳۹۸ با صندوق ملی محیط زیست منعقد کردیم، الگوی بهره برداری پایدار از ۴ تفرجگاه در پارک ملی گلستان که به روش سنتی مورد بهره برداری قرار می گیرند، تدوین شده است. هدف از این کار فراهم کردن امکان یک طبیعت گردی ضابطه مند و مسوولانه برای بازدیدکنندگان است.

وی افزود: در خارج از محدوده پارک ملی گلستان نیز یک شرکت دانش بنیان مشغول احصای ظرفیت های صنایع دستی، محصولات غذایی، گردشگری و طبیعت گردی در ۱۳ روستای بلافصل با پارک در ۳ استان گلستان، خراسان شمالی و سمنان شده است تا این ظرفیت ها در قالب شرکت های تعاونی ساماندهی شوند. این کار به انتفاع پایدار مردم در جوامع محلی کمک و یک الگوی مدیریت مشارکتی را ارایه می کند.

کنعانی اظهار داشت: امسال از محل اعتبارات ملی، قراردادی با دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی گرگان منعقد کردیم که الگوی مدیریت مشارکتی را برای پارک ملی گلستان تدوین کند.

به گزارش ایرنا، پارک ملی گلستان یا جنگل گلستان، منطقه حفاظت شده‌ای در شرق استان گلستان و غرب استان خراسان شمالی است. این منطقه قدیمی‌ترین پارک ملی زیبای ثبت شده در کشور ایران و پناهگاهی کم‌نظیر برای حیات‌وحش است که ۱۳۵۰ گونه گیاهی و ۳۰۲ گونه جانوری، از جمله نیمی از گونه‌های پستانداران ایران را در حدود ۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت خود جای داده‌است و به همین دلیل از سوی یونسکو به عنوان ذخیره‌گاه زیست‌کره در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌است.

این پارک از بهترین زیستگاه‌های پستانداران بزرگی چون پلنگ، خرس قهوه‌ای، گرگ، وشق، مرال، شوکا، گوسفند وحشی و بز وحشی، آهوی ایرانی و گراز است و به ویژه به خاطر جمعیت فراوان قوچ و میش اوریال معروف است.