برای ایجاد توسعه پایدار روستایی باید کشاورزی را از مهلکه پای دار بیرون کشید

چنین خواسته ای باید دارای برنامه عملیاتی بوده و قابلیت پیاده سازی و استقرار داشته باشد. اما همه می دانیم که این نکته «اعطای مشوق برای بهبود عملکرد» همه مسئله روستاها و رمز گشایی مد نظر نیست.

شاید کمتر روستایی در کشور مشاهده شود که شبکه امور زیر بنایی نداشته باشد. این نکته مبین است که فقدان خدمات امور زیر بنایی موجب تشدید پدیده مهاجرت نشده است.

مسئله آموزش جوانان همیشه و همه جا در رأس مسائل خانواده ها قرار داشته است. آموزش بخش مهمی از پایداری است که هم در توسعه کشاورزی و هم در توسعه روستا می تواند اثر بخشی شایان توجهی داشته باشد، بنابراین فقدان توان آموزشی و ترویجی مطلوب و مناسب را باید مهلکه منابع و عوامل تولید تلقی نمود. متأسفانه خسارت ناشی از غفلت در این مسئله نیز غالباَ توسط مقامات مختلف اذعان شده و می شود.

مدیریت انتزاعی و جزیزه ای کوچک و بزرگ و غالبا بخشی نگر و زاویه دار با منافع ملی سبب می شود، منابع ملی به درستی تخصیص نیافته و هزینه نشده و اثر بخشی آن نمایان نگردد. به طور کلی در وضعیت کنونی که لایحه ای برای توسعه روستا در مجلس تحت بررسی است و حتی بنابراین شده است که از منابع صندوق توسعه ارزی استفاده نماید، همان امورات عرفی و سنتی باید ادامه یابد و هیچ نقشه راه و برنامه عملیاتی برای برون رفت دیده نمی شود.

سرنوشت توسعه روستا با کشاورزی گره خورده است. سرمایه گذاری دولت در توسعه روستایی نباید در ساختار جداگانه ای، منجر به مدیریت جزیره ای و هدر رفت منابع شود. به طور واضح روستا و اراضی آن، در عرصه منابع طبیعی محاط هستند و مدیریت منابع طبیعی در ساختار وزارت جهاد کشاورزی تجمیع شده است.

حفاظت ژنتیکی به تاراج رفته – منابع مرتعی با نظام بهره برداری به شدت سنتی ساماندهی نشده – مهاجرت ویرانگر که با نماد متروکه شدن آبادی ها نمایان است، دشت های به شدت بحرانی که حتی غیر متخصص ها نیز برای بررسی آثار انواع بحران در آن، می توانند با انگشت اشاره نشانه روند. اینها بخشی از مهلکه است !

در هر حال کشاورزی با فرایند زمینخواری منجر به کاهش مساحت اراضی و عدم توانایی دریافت آموزش و ترویج مطلوب و دانش بنیان شدن فعالیت ها پای دار است و در پای دار بودن کشاورزی همان بس که هیچ تولید کننده ای نمی تواند بازار مطمئنی برای تولیداتش داشته باشد و در برابر خطرات مصون از امنیت مالی نیست و در حالیکه فعالیت عرفی سنتی این بخش، به شدت محتاج دانش بنیان شدن است، کشور ناظر به بیکاری بیش از ۴۰ هزار دانش آموخته است و این اصل و ریشه مهلکه مطمح نظر می باشد.

فقر در جای جای ابعاد سیاسی - اجتماعی - اقتصادی - فرهنگی - دینی ریشه دوانده و آثار فقارت نیز با برجستگی برخی آسیب های اجتماعی در جامعه با انگشت اشاره امکان پذیر شده است و نیازی به بررسی میدانی ندارد.

آنها که می گفتند ما می توانیم ! اکنون بیایند به این مردم شایسته خدمت و حماسه ساز ۲۹ اردیبهشت پاسخ دهند و از ملت عذر بخواهند که نتوانستند ! و اینگونه کشور را در لبه پرتگاه قرار دادند ! بیایند بگویند نمی توانند با مدرک تحصیلی کیلویی و نمره وجبی ! بدون تجربه اجرایی و عملیاتی در درمان دردهای جامعه توفیقی داشت.

بسیار مضحک است که در هر حوزه مدیریت، بین بخش های مختلف اجرایی شاهد یک طناب کشی واضح و آشکار باشید. این واقعیت وجود دارد و به جای حل مسئله اساسی و اول کشور، هر بخشی که لابی بهتری داشته باشد، زورش بهتر می چربد و نتیجه همان می شود که می خواهد، اسمش را هر چه می خواهید بگذارید !

در تعریفی نو که برای توسعه پايدار نوشته شد، آمده است؛ توسعه اي كه نيازهاي نسل هاي كنوني جهان را تامين نمايد، بدون اينكه توانايي نسل هاي آينده را در بر آوردن نيازهاي خود به مخاطره افكند و اين توسعه پايدار رابطه انسان با طبيعت در سراسر جهان است. این تعریف از دیگر تعریف های در منابع علمی، فصیح تر و گویا تر است.

توسعه پایدار تنها به معني حفاظت صرف از محيط زیست نيست. به عبارت دیگر در مفهوم توسعه پایدار نمي توان قشر عظيمي از مردم را به بهانه حفاظت از محيط زیست در فقر و گرسنگي نگه داشت. توسعه پایدار بر سه پایه توسعه اقتصادی، اجتماعي و محيط زیستي استوار است.

من هیچگاه یک خانوار فقیر جنگل نشین را در محیط طبیعی شاداب ندیدم و بر عکس، هر خانوار متمکن جنگل نشین را در محاوط و محیط پیرامونی شاداب مشاهده کردم. بنابراین رابطه فقر و بي سوادی به دلیل افزایش میزان معیشت و اتکا به محیط طبیعی با تخریب منابع و محيط زیست همراه مي شود و آموزش و ترویج حرفه ای کلید واژه ای برای گشایش رمز توسعه پایدار کشاورزی است.

زیست آنلاین - بهزاد انگورج . معاون سابق رئیس سازمان جنگلها و مراتع کشور

https://zistonline.com/vdchqqn-.23ni-dftt2.html