شهر پایدار و مزایا و معایب آن کدام است؟

زیست آنلاین: طبق تعریفی که سیریا املیانوف ارائه می دهد: شهر پایدار «شهری است که قادر به حفظ خود در زمان» است به یمن فاصله ای که در زمان حال نسبت به زمان بحران در نظر می گیرد، همچنین شهری که قابلیت بازگرداندن خود به شکل اولیه را داشته باشد.

شهر پايدار شهري است كه كيفيت زندگي را در همه جا ارائه مي دهد و تفاوت هاي حداقلی بين محيط هاي زندگي ايجاد مي كند. یکی از اصول اساسی این نوع شهر، تنوع عملکردی (در برابر تفکیک کارکردهای حمایت شده از برنامه ریزی شهری دهه ۱۹۶۰)، ظهور همزیستی های جدید و کاهش محدودیت تحرک است.

شهر پايدار شهري است که يک پروژه سياسي جمعي را دوباره تصرف مي کند.

بنابراین، شهر پایدار، شهری است که شامل یک پروژه زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی باشد. در اینجا ما سه اصل توسعه پایدار را توضیح دادیم. اما سازماندهی زندگی شهری ابعاد سیاسی قابل ملاحظه ای را نشان می دهد، چراکه حکومت محلی نیز بخشی از چالش های شهر پایدار است. به همین دلیل شهرکها اغلب به عنوان مقیاس مربوط در مورد تفکر شهر پایدار در نظر گرفته می شود که اجازه می دهد تا گفتار، بحث، روابط بینابینی و شناخت شکل گیرد. به این ترتیب، ما جذب چنین شهرک هایی می شویم که به دنبال این کار تشکیل می گردد، در عین اینکه دیدگاه خود را نسبت به شکل گیری چنین محلاتی که به ویژه در طبقه بندی اجتماعی مشکلاتی را پدید می آورند حفظ می نماییم.

سکونت گاههای کم مصرف با کارکرد متنوع

ویژگی اصلی این نوع شهرک ها ثبت مجدد در یک عملیات جهانی زیست محیطی است. بنابراين، اين شهرک ها در پی انرژي مستقل برای توسعه پتانسيل انرژي تجديدپذير و عايق حرارتي ساختمان ها هستند. اما جنبه های فنی تنها برای رعایت الزامات زیست محیطی جدید کافی نیست. «در برنامه ريزي شهري، نگرانی هاي مربوط به انرژي از قبیل جمعيت و فشردگی، تراکم، تنوع عملکردي و جابه جایی نرم را در نظر گرفته می شود، اما در عین حال محيط هايی را می سازند که ويژگي مدیریت منابع را ندارد.»(املیانوف، تاریخ نامشخص) بنابراین سازمان شهری امکان پاسخگویی به چالش های زیست محیطی را فراهم می آورد و در جستجوی کاربردهای متنوعی که افراد را به زندگی اجتماعی ترغیب می کند، مثل وجود خدمات اجتماعی، امکانات آموزشی، فرهنگی و ورزشی، مراکز تجاری و خرید و محل های برگزاری اجتماعات می باشد.

پرسش:

چه هزینه های مازادی شامل ساخت ساختمان های سبز می شود؟ چه کسی آنها را پرداخت می کند؟ این عامل انتخاب اجتماعی چیست؟آیا تحرک عملکردی در تمامی مقیاس ها موثر است؟آیا نقش حرکتی شهرک به حضور برخی از فعالیت ها در بقیه شهر بستگی دارد (به ویژه از نظر مشاغل)؟ مدلی از شهر پایدار

ترکیب اجتماعی و افرادی که شبیه به هم هستنداگرترکیب عملکردی، مولفه مرکزی شهرک های پایدار است، پس ترکیب اجتماعی چیست؟ تحلیلی از ترکیب جمعیت شهرک های سبز نشان می دهد که بیشتر آنها از طبقه متوسط بالا تشکیل شده اند. (۲۰۰۷،Guyonnet) به این ترتیب، مناطقی که در مناطق شهری (مناطق بندری، مناطق صنعتی متروکه ...) که در اصل اغلب به عنوان پروژه های شهرک های سبز جدا می شوند، به سمت نوسازی برحسب سناریوی بازسازی کلاسیک، که منجر به کاهش کیفیت آنها می شود می روند. «فقدان تنوع اجتماعی، توسعه پایدار را به پایداری اکولوژیک تنزل می دهد». (املیانوف) به نظر می رسد مدیریت زمین به عنوان یک ابزار برای تضمین حداقلی ترکیب اجتماعی می باشد.

از سوی دیگر، این شهرک ها، مدلی از زندگی اجتماعی را توسعه می دهند، که باعث افزایش این خطر می شود که افراد فقط افراد مشابه خود را می یابند. در واقع، مشارکت ساکنان در مدیریت فضاهای مشترک، در سازماندهی رویدادهای مشترک، در ساخت و ساز خود، منجر به تداخل و درگیری میان افراد بر سر گرفتن نقشهای اجتماعی می شود که اصولا بر پایه تفاوتهای اجتماعی شکل می گیرد.

پرسش:

به طور کلی، آیا جدایی از اجتماع و شرایط درون مشابهی افراد، زندگی در جامعه در یک سطح محلی، شرط عملکرد یک شهرک سبز است؟چگونه می توان در مورد ترکیب اجتماعی درسطح شهر فکر کرد (و آیا این مطلوب است)؟آیا شهرک های سبز به جوامع بسته و دردار تبدیل می شوند، بدین معنا که منافع اختصاصی که در شهرنشینی و سازماندهی یک شهر کلی موثر است فقط به گروه خاصی تعلق می یابد؟منبع: گروه جغرافی École normale supérieure

برگردان: ونوس فرخی

https://zistonline.com/vdcgxn9u.ak9yt4prra.html