در سایه توسعه بي رويه کشاورزی در كشور و همزمان با کاهش منابع آب، ۳۷ هزار روستای کشور از سکنه تخلیه شده است و جمعیت شرق کشور در حال مهاجرت به سمت غرب ایران است.
اگر برنامههای توسعهای کشور که هم اکنون در بازههای زمانی پنج ساله ارائه میگردند، به درستی و بر پایهی پتانسیلهای طبیعی و انسانی کشور، تدوین و اجرا گردند، روستاها جایگاه منحصر به فردی یافته به گونهای که حذف آنها، روند دستیابی کشور به توسعه در ابعاد مختلف را با چالش روبرو خواهد نمود.