هامونی که سالها در غریبی جان داده بود با رسیدن آب به لبهای خشکیده اش جان گرفت و هامونیان شادمان از لبخند هامون به دریاچه زدند و تن خسته را به اشکهای هیرمند و هامون سپردند اما افسوس که شادی ماندنی نبود و اکنون نوبت هامونیان است تا اشکریز هامون لب خشکیده باشند.